Jedną z fundamentalnych zasad wynikających z kodeksu pracy jest podnoszenie kwalifikacji zawodowych przez pracowników. Ustawodawca zobowiązuje pracodawcę do wspierania pracowników w zdobywaniu wiedzy i rozwijaniu kwalifikacji. Na gruncie podatkowym i ubezpieczeniowym te kwestie są jednak nieco bardziej skomplikowane.

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych przez pracowników jest jedną z fundamentalnych zasad, wynikających z art. 17 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 2023 r., poz. 1465 ze zm.; dalej: kp). Zobowiązuje pracodawcę do wspierania pracowników w podnoszeniu oraz rozwijaniu umiejętności zawodowych. W świetle art. 1031 § 1 kp poprzez podnoszenie kwalifikacji zawodowych należy rozumieć zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Jest to niezwykle istotne dla pracownika, ponieważ zachowuje on prawo zarówno do urlopu szkoleniowego, jak i do zwolnienia z całości lub części dnia pracy na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania. Pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie. Z kolei pracownik zyskuje możliwość wzmocnienia swojej pozycji zawodowej poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji.

Nawet przepisy szczególne regulują kwestię podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Przykładem może być art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (tekst jedn. DzU z 2022 r., poz. 530 ze zm.; dalej: uops), ponieważ pracownicy samorządowi uczestniczą w różnych formach podnoszenia wiedzy i kwalifikacji zawodowych.

O ile kwestie związane z prawem pracy wydają się dosyć jasne, o tyle zagadnienia na gruncie podatkowym oraz ubezpieczeniowym są nieco bardziej skomplikowane.

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych a przychód ze stosunku pracy

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2024 r., poz. 226 ze zm.; dalej: updof) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Należą do nich wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika oraz wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 90 updof wolne od podatku dochodowego są wartości świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego. Koszty szkolenia poniesione przez pracodawcę powodują powstanie u pracownika przychodu ze stosunku pracy. Może to być jednak przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 updof. W konsekwencji w takim przypadku pracodawca nie jest zobowiązany z tego tytułu do pobierania zaliczek na podatek dochodowy.

Przykład 1
Starostwo powiatowe zdecydowało się na przeszkolenie swoich pracowników z obsługi programu Microsoft Excel. Pracownicy będą używać tego programu do tworzenia raportów związanych z danymi zarejestrowanych pojazdów. Aby pracownicy mogli prawidłowo i efektywnie wykonywać swoje obowiązki, pracodawca zorganizował dla nich specjalne szkolenie w zakresie tego systemu. Ponieważ szkolenie było niezbędne do wykonywania zadań przez pracowników, jego koszt będzie formalnie traktowany jako przychód pracowników ze stosunku pracy jednocześnie korzystający ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W podobnej sprawie jeden z pracodawców zwrócił się z wnioskiem do dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Wniosek dotyczył kwestii wydatków poniesionych na wydarzenia edukacyjne swoich pracowników. Opisany stan faktyczny odnosił się do skierowania pracowników na różnorodne wydarzenia edukacyjne, takie jak kursy, studia czy konferencje, których celem jest podniesienie ich kwalifikacji zawodowych. Koszty związane z finansowaniem takiego kształcenia miały zostać pokryte ze środków pracodawcy. Wnioskodawca zapytał, czy wydatki poniesione na wydarzenia edukacyjne stanowią przychód dla pracowników i nakładają na pracodawcę obowiązek obliczenia i pobrania zaliczek na podatek dochodowy. Jak wskazano w interpretacji wydanej 13 października 2023 r. przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (0114-KDIP3-2.4011.737.2023.3.AC):

udział pracowników w wydarzeniach edukacyjnych sfinansowanych przez Państwa stanowić będzie przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, nie będą Państwo zobowiązani do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. świadczeń.

Przykład 2
Urząd gminy skierował pracownika zatrudnionego na stanowisku księgowego na studia podyplomowe w zakresie podatków lokalnych, jednocześnie zobowiązując się do pokrycia połowy kosztów tych studiów. Powyższa decyzja była spowodowana chęcią podniesienia kwalifikacji zawodowych pracownika. Oznacza to, że z inicjatywy pracodawcy pracownik zdobywa lub uzupełnia swoją wiedzę i umiejętności konieczne do wykonywania obowiązków na obejmowanym stanowisku. Rozpoczęcie studiów podyplomowych przez pracownika przyniesie korzyści zarówno pracodawcy, jak i pracownikowi. Pracodawca będzie miał do dyspozycji wykwalifikowanego pracownika, co z pewnością przełoży się na jakość świadczonych usług. Z kolei pracownik zyska wiedzę z zakresu podatków lokalnych, co zwiększy jego efektywność oraz poprawi jakość obsługiwanych podatników. Należy podkreślić, że taka forma wsparcia zawodowego jest zgodna z przepisami prawa, co czyni ją opłacalnym rozwiązaniem dla dwóch stron. Przychód osiągnięty przez pracownika w formie dofinansowania przez pracodawcę opłat za studia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że pracodawca nie jest zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy.

Pozytywnie odniósł się do tego dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 22 stycznia 2024 r. (0113-KDIPT2-3.4011.874.2023.2.GG), ponieważ:

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że kwota dofinansowania, do podnoszenia kwalifikacji zawodowych w formie studiów podyplomowych (świadczenia określone w § 2 ust. c) d) e) Umowy) podjętych na podstawie Umowy zawartej przez Pana z Pracodawcą zrefundowana przez pracodawcę stanowi dla Pana przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolniony jednakże z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy.

Należy wziąć jednak pod uwagę, że przychód pracownika w formie szkolenia, które nie służy stricte podnoszeniu kwalifikacji zawodowych wymaganych na danym stanowisku (lub w przyszłości nie będzie wiązało się z wykonywanymi zadaniami służbowymi tego pracownika), podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nie zawsze zatem możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przykład 3
Pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę w urzędzie miejskim na stanowisku młodszego specjalisty do spraw rejestracji korespondencji postanowił podnieść swoje kwalifikacje, zapisując się na studia z kulturoznawstwa. Zakres studiów nie był jednak bezpośrednio związany z jego obowiązkami. Mimo to pracodawca zdecydował się dofinansować w części naukę pracownika, doceniając chęć jego rozwoju. Należy jednak zauważyć, że takie dofinansowanie będzie traktowane jako przychód pracownika w świetle art. 12 ust. 1 updof bez możliwości skorzystania w tym przypadku ze zwolnienia z opodatkowania. Oznacza to, że wartość dofinansowania zostanie doliczona do przychodu, a pracodawca będzie zobligowany do odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy.

Kwestia ubezpieczenia społecznego

Choć zagadnienie dotyczące zaliczek na podatek dochodowy po stronie pracodawcy wydaje się oczywiste, nie można zapominać o składkach na ubezpieczenie społeczne.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 29 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn. DzU z 2023 r., poz. 728 ze zm.; dalej: rozporządzenie w sprawie ubezpieczeń) podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody: wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyłączeniem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Wartość świadczeń otrzymanych z tego tytułu przez pracownika zatrudnionego na umowie o pracę nie podlega oskładkowaniu.

Przykład 4
Pracownik postanowił podnieść swoje umiejętności w zakresie języka ukraińskiego. W urzędzie wojewódzkim, w którym jest zatrudniony, pracodawca zwraca koszty kształcenia w zakresie nauki języków obcych zgodnie z obowiązującym regulaminem. Pracownik zapisał się na kurs językowy odbywający się regularnie po godzinach pracy. Znajomość języka ukraińskiego jest niezbędna na pełnionym przez pracownika stanowisku młodszegospecjalisty do spraw obsługi klienta w wydziale spraw cudzoziemców, ponieważ do wydziału często zgłaszają się obcokrajowcy.

Zagadnienie ubezpieczeń społecznych wzbudziło u pracownika wątpliwości, ponieważ należało rozstrzygnąć, czy wartość świadczeń przyznanych mu przez pracodawcę podlega ubezpieczeniom społecznym. Niemniej, biorącpod uwagę regulację z § 2 ust. 1 pkt 29 rozporządzenia w sprawie ubezpieczeń, należy wskazać, że świadczenia przyznane przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracownika, w tym przypadku kosztów nauki języka obcego, są wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

W podobnej sytuacji znalazł się jeden z pracodawców, który zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z pytaniem dotyczącym tego, czy kwota wypłacanego pracownikowi zwrotu kosztów w podnoszeniu kwalifikacji zawodowych przez pracownika na podstawie regulaminu i art. 1036 kp jest wyłączona z podstawy ustalania wymiaru składek na ubezpieczenie ZUS (społecznych i zdrowotnej oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych). W piśmie z 12 maja 2023 r. (WPI/200000/43/375/2023) ZUS wskazał, że:

Zakład uznaje za prawidłowe stanowisko w przedmiocie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z tytułu stosunku pracy, świadczenia przyznanego pracownikom przez Przedsiębiorcę w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych.

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych przez pracownika a koszt uzyskania przychodu

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2023 r., poz. 2805 ze zm.; dalej: updop) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, z wyjątkiem tych wyłączonych przez ustawę. Kluczowe zatem jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym kosztem a prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jak wskazano w interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 grudnia 2023 r. (0114-KDIP2-2.4010.523.2023.3.PK):

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Tym samym wydatki poniesione przez pracodawcę na szkolenia dla pracowników spełniają, co do zasady, warunki uznania ich za koszty uzyskania przychodów.

Podnoszenie kwalifikacji przez współpracowników

W przypadku osób współpracujących na podstawie umów zlecenia bądź umów o współpracę wydatki poniesione na podnoszenie ich kwalifikacji zawodowych będą traktowane jako dodatkowe świadczenie z umowy zlecenia dla tego zleceniobiorcy. Osoby zatrudnione na podstawie umowy cywilnoprawnej nie są pracownikami w świetle przepisów kodeksu pracy. Tym samym nie będzie można zastosować do tych osób zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych właściwego dla pracowników. Dlatego koszt szkolenia zleceniobiorcy powinien być, co do zasady, doliczony do jego przychodów i opodatkowany łącznie z otrzymywanym wynagrodzeniem. Zleceniobiorca będzie musiał zatem uwzględniać taki przychód przy płaconych przez siebie zaliczkach. Natomiast w przypadku składek na ubezpieczenie społeczne, zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie ubezpieczeń przepisy § 2–4 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru składek osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia.

Przykład 5
Urząd gminy współpracuje z osobami na podstawie umów zlecenia w zakresie wprowadzania aktów stanu cywilnego do systemu. W wielu przypadkach czynności wykonywane przez zleceniobiorców na rzecz zleceniodawcy wymagają specjalistycznej wiedzy w zakresie prawnym. W celu zapewnienia najwyższych standardów świadczonych usług zleceniodawca nie tylko organizuje odpowiednie szkolenia, ale także zapewnia zleceniobiorcom dostęp do niezbędnych programów i narzędzi.

Opisana sytuacja, w której znajduje się zleceniobiorca, różni się od sytuacji pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę. Koszty szkolenia nie zostaną pokryte przez pracodawcę, bowiem zleceniobiorca nie posiada statusu pracownika zgodnie z przepisami kodeksu pracy. Tym samym zastosowanie zwolnienia z opodatkowania przeznaczonego dla pracowników nie będzie miało zastosowania.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 29 rozporządzenia w sprawie ubezpieczenia wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i kształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz zwolnień z części dnia pracy, jest wyłączona z podstawy naliczania składek ZUS.

To wyłączenie z podstawy wymiaru składek nie obejmuje wyłącznie pracowników, ale dotyczy także zleceniobiorców.

Jednak, jak to często bywa z przepisami czy też zasadami, zawsze znajdzie się jakiś wyjątek. W niektórych przypadkach przychód z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia, takiego jak bezpłatne szkolenie, nie powstanie. Czasem będzie można obronić brak powstania przysporzenia majątkowego. W tym zakresie dosyć istotny jest wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (K 7/13), który miał wpływ na kształtującą się linię orzeczniczą. W wyroku wskazano, że „inne nieodpłatne świadczenie” oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika. Jest ono zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji RP. W konsekwencji Trybunał Konstytucyjny uznał, że:

przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• • po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
  • po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
  • po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Mimo że wyrok został wydany w sprawie przychodów otrzymanych przez pracownika, należy go rozpatrywać przez analogię także w odniesieniu do zleceniobiorców.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 12 stycznia 2018 r. wydał interpretację indywidualną (0112-KDIL3-1.4011.339.2017.2.KF), w której wskazał, że:

Wyjątkiem od powyższej zasady jest jedynie przypadek, gdy Zarządzający został zobowiązany (np. w ramach zawartej umowy) do obowiązkowego uczestnictwa w konkretnych szkoleniach. W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wprost poinformował, że na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania Spółka zobowiązuje Zarządzającego do uczestnictwa w szkoleniach, ponieważ mają one wpływ na prawidłowe realizacje przez niego zadań, udział w szkoleniach Zarządzającego przyczyni się do lepszego wykonywania zadań przez Zarządzającego na rzecz Spółki, tym samym udział w szkoleniach Zarządzającego leży również w interesie Spółki, zatem w takiej sytuacji nie sposób mówić o powstaniu przychodu po stronie Zarządzającego, gdyż uczestnictwo w takich szkoleniach jest jednym z warunków wykonywania umowy. W tej kwestii zastosowanie znajduje też orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, w którym wskazano, że aby można mówić o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, musi dojść do uzyskania korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który podatnik musiałby ponieść. W sytuacji, w której Zarządzający obowiązkowo odbywa szkolenie, które leży w interesie Spółki i za które sam by nie zapłacił – nie można mówić o powstaniu jakiegokolwiek przychodu. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika z powyższego tytułu.

Poniesione wydatki a koszt uzyskania przychodu

W wielu przypadkach można odnaleźć pozytywne stanowiska organów przemawiających za zaliczeniem poniesionych wydatków do kosztów podatkowych przez podmioty niebędące pracodawcami, które finansują osobom współpracującym (w tym zleceniobiorcom) koszty szkoleń czy uczestnictwa w konferencjach. Przykładem może być interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 listopada 2023 r. (0114-KDIP2-2.4010.468.2023.3.RK), ponieważ uznano w niej, że:

Szkolenia dla Zleceniobiorców i Współpracowników podnoszą efektywność i profesjonalizm realizowanych przez Spółkę projektów, które będą mogły być wykorzystane w ramach usług związanych z komercyjnym zarządzaniem oraz rozwijaniem projektów (…), co w konsekwencji będzie mogło mieć wpływ na osiągane przez Spółkę zyski z działalności gospodarczej. (…) wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją szkoleń (typu 1, 2, 3), w części w jakiej dotyczą Zleceniobiorców i Współpracowników będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kolejnym przykładem jest poprzednio wskazana w artykule interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 grudnia 2023 r. (0114-KDIP2-2.4010.523.2023.3.PK), w której to stwierdzono, że:

wydatki ponoszone przez Państwa na szkolenia dla Pracowników i Współpracowników spełniają przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów. Do tych wydatków nie znajdują zastosowania wyłączenia z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 38 i 38a u.p.d.o.p.

Warto zauważyć, że według przytoczonych interpretacji podmiot niebędący pracodawcą może zakwalifikować poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodu. Powyższe interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach. Niemniej jednak należy pamiętać, że stanowisko organów podatkowych w tej kwestii nie jest do końca jednolite, ponieważ zdarzają się także negatywne opinie na ten temat. Organy podatkowe znajdują argumenty przemawiające za niezaliczaniem przedmiotowych wydatków do kosztów podatkowych przez podmioty niebędące pracodawcami, które finansują osobom współpracującym (w tym zleceniobiorcom) koszty szkoleń czy uczestnictwa w konferencjach.

Przykładem negatywnego stanowiska wydanego przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej może być jedna z interpretacji indywidualnych z 7 września 2021 r. (0111-KDIB2- -1.4010.241.2021.4.AP), gdzie zaprezentowano stanowisko w kwestii poniesienia wydatków przez dany podmiot na rzecz osób zatrudnionych na podstawie umowy o współpracę, bowiem:

Odnosząc się z kolei do kwestii wydatków poniesionych na organizację szkoleń na rzecz osób wykonujących pracę na podstawie umowy współpracy tzw. b2b tj. osób prowadzących działalność gospodarczą (Współpracownicy), nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki. Takie wydatki nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Reasumując, konsekwencje podatkowo-składkowe podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę wydają się być bardziej klarowne i precyzyjne, przy czym możemy mówić o zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz wyłączeniu z podstawy wymiaru składek. Nieco inaczej może być w przypadku podnoszenia kwalifikacji przez osoby niebędące pracownikami. Zasadniczo poniesione wydatki z tego tytułu powinny zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

---

Autorzy

Aleksander Gniłka

doradca podatkowy, prezes zarządu w Tax Support Center Sp. z o.o. we Wrocławiu, wykładowca, szkoleniowiec, autor licznych publikacji

Roksana Kowalska

prawnik oraz młodszy konsultant podatkowy w Tax Support Center Sp. z o.o. we Wrocławiu